COLUMN: Pannenkoeken voor de rekenkamer
Kirsten Veldhuijzen is bestuurskundige en coördinerend adviseur van de Raad voor het openbaar bestuur (Rob) en de Raad voor de financiële verhoudingen (Rfv).
Lokale rekenkamers bestaan tien jaar. Geen reden voor taart en toeters. Het begon zo mooi: door de dualisering zouden gemeenteraden alleen nog op hoofdlijnen besturen. Er kwamen rekenkamers voor inzicht in uitvoering en maatschappelijk effect van beleid. Zo’n feest van checks and balances is het (nog) niet. Recent onderzoek wijst uit dat het met de waardering voor rekenkamerrapporten wel goed zit, maar dat budgetten dalen en de doorwerking achterblijft.
Gemeenteraden zijn het boegbeeld van de lokale democratie. Die verandert in hoog tempo en het maatschappelijk en financieel belang van lokaal bestuur neemt toe. Regionalisering, 10 miljard euro sociaal geld dat zich alleen nog lokaal laat verantwoorden, de naderende Omgevingswet: naast mega-welzijnswerker wordt de gemeente ook afstemmingsfabriek ‘fysiek’. Selfiedemocratie en co-creatie illustreren: de publieke zaak is een met velen gedeelde taak.