Met dit onderzoek is het beleid aangaande het behoud en het kappen van bomen (houtopstand), de werking van dat beleid en de wijze waarop dat in de praktijk wordt ervaren in beeld gebracht. De voormalige gemeenten Ten Boer, Haren en Groningen voerden de afgelopen jaren uiteenlopend kapbeleid, zoals wanneer een vergunning voor het kappen van een houtopstand nodig is, de verplichting tot herplant of de mogelijkheid tot het opleggen van een compensatievergoeding. Het beleid wordt deskundig en zorgvuldig uitgevoerd, maar laat weinig ruimte voor maatwerk. Wel is een kwalitatieve benadering steeds belangrijker. Niet enkel het aantal stammen is van belang, maar ook de conditie van bomen en hun groeimogelijkheden. Belangrijk verbeterpunt in de communicatie is hoe inwoners kennis kunnen nemen
van verstrekte vergunningen; het (digitaal) op kunnen vragen van (informatie over) een verstrekte vergunning is nog niet publieksvriendelijk.
De politieke aandacht voor behoud en (voornemens tot) kappen van bomen richt zich hoofdzakelijk op ‘incidenten’ en derhalve op de
uitvoering. Daarbij speelt een rol dat de raad, volgens de huidige afspraken, slechts eens in de vier jaar wordt geïnformeerd over de uitvoering van het kapbeleid. Bij een regelmatiger informatievoorziening vanuit het college kan de raad ontwikkelingen beter volgen en zich
richten op de kaders, algemene ontwikkelingen en trends. Daarvoor is nodig dat de raad expliciet formuleert welke informatie daarvoor gewenst is.

In hoeverre dragen de huidige regelingen en de uitvoeringspraktijk met betrekking tot het vellen van houtopstand bij aan het realiseren van de beoogde doelen (waaronder ook doelen m.b.t. natuurbeleid, terugdringen van CO2, e.d.) zoals deze zijn vastgelegd in verschillende visies en beleidsnota’s en zijn de argumenten om wel/niet over te gaan tot kappen in overeenstemming met de beleidsuitgangspunten?